Five short lessons from a long congress, and a reflexion
1) We are a debate party, if we are reminded of it:
Call for a discussion and everybody will agree, even the bestuur will support you. But call for the discussion anyway: it is not going to happen for itself. Without the (in)famous motie, no regional meetings would have been planned.
2) Debating is done with transparent points:
Joost Lagendijk carried the day, offering candid criticism on the decision about participation in the government. Leo Platvoet did not carry the day, positioning himself as critic member, but leaving the impression that more than what he said was on his mind.
3) Appeasing is stronger than confronting:
Henk Nijhoff was re-elected. His position was clearly the one of an unifier, the man that can peacefully lead a diverse group. Marcel and Patricia showed (a bit of ) more controversial faces to the congress, and they were not elected.
4) Nobody likes to see the steel under the satin glove, but we like to know that it is there:
Femke speech was brilliant, as usual. Everybody smiled when she compared Paulus de Wilt, Leo Platvoet and Joost Lagendijk with Wouter Bos. That was funny. But there was a shared gasp of the congress on her sting: “once but not again” against Joost Lagendijk. Even the persons that complain about Femke's softness were distresed about this harsh core made visible. But again, perhaps that is why she got an standing ovation, and not Leo Platvoet.
5) We are not scandinavians, but we are not going back to the traditional left
The previous congress took away from the election program every proposal that sounded too rightwingish, or that was fundamental to the scandinavian model. But this will not bring us back to where we were before Vrijheid Eerlijk Delen (gelukkig maar! I would say). Every corridor conversation that was started by “we should go back to the party of Rosemuller” was greeted with boringness and disbelieve. No way back.
But we still do not agree on our goals, a reflexion
Last but not least. We agree to discuss in regional meetings about “the course, the imago and the culture” of groenlinks. I do not believe that there is a real discussion now to give about the course. We like the spirit of Vrijheid Eerlijk Delen, and anyway we'll have a discussion on ideology in the coming two years. And what have we to say about campaign, or imago? Should we really discuss if Femke in a car is a good idea? Or if the slogans were good enough, too elitarian or too whatever? Not really.
The real discussion that we still have to give is our goal as party. Are we trying to get a group of electors, and only one, as the post-materialistic hedonistic are? Are we happy with the idea of a niche party? Or should we go from the niche that we already have to a national position? IN that discussion there is much to be said. It might come out of discussing imago and campaign, but ultimately has much more to do with the culture of our party. If we are really in the search of power, we should be more open. More open to groups that we have abandoned, like allochtonen or educators. We have no structural relations with them. A party of the XXI century is still searching on new ways to reach out. Look at Segolene hearing hours of ranting citizens, profiling herself as a woman of the people. Is that what Femke, Tof or Henk should do? Probably not, we are no French. But what then? How do we change this trend of loosing elections with the winning of the spaces that we ultimately represent? How do we remind the poor and the excluded that we have better solution than other parties for them?
For what I can think, in groenlinks is time to set higher goals. We need connections. A political party is no club of (good) civil servants. A political party is the link in between government and citizen. There we have lots to do. The Kleurrijk Platform, my own club, manage to organize a week ago a meeting with wethouders and raadsleden from the whole land. Groenlinks people, that is. But we still do not talk with the organized migrant, the interesting intellectual like Gowricharm or Ramadan, the teacher of a black school, or the progressive imam. If our culture moves into growing those connections, then we will be on the right way.
3 Comments:
Op zich is dit een goed stuk. We moeten aansluiting zoeken bij mensen van bewegingen. Mijns inziens moeten we dit niet uit electoraal oogpunt doen, maar uit menswaardig oogpunt. De mensen voor wie we er willen zijn, hebben het recht dat we hen serieus nemen. Als we hen niet volwaardig als mens serieus nemen dan erkennnen we niet onze eigen ideeen. We bieden hen dan niet de kans om met ons de dialoog aan te gaan. En hiermee pleit ik niet voor enige vorm van populisme. Iemand serieus nemen is niet hetzelfde dan zijn mening overnemen.
8:53 PM
Mr Inti en anderen,
Alvorens ik inhoudelijk in ga op de goede bedoelingen die het KP voor Groen Links tracht te bewerkstelligen, wil ik u en alle andere mensen een compliment geven voor al de efforts die u in de partij steekt.
Ook al ben ik als toehoorder betrokken voor dit KP, telkens als ik weer een korte samenvatting krijg van één of ander overleg, ontkom ik niet aan de indruk dat de doelgroep, de mix van onze samenleving en vooral ons kapitaal (de investering voor de toekomst) de jeugd, niet thuis geeft.
Hoe komt het toch dat brada's en sisa's binnen de samenleving mogelijk wél de weg vinden in de stemhokjes om daar op een intelligente, sterke, sexy en bovenal vrouwelijke Femke te stemmen, maar niet of nauwelijks in werkgroepen als het KP? De vraag stellen is 'm beantwoorden, maar dat geeft alleen maar de zoveelste diagnose. Het wordt nu écht tijd voor een stuk therapie!
Ga nu eens echt de geürbaniseerde gedeelten (en vanzelfsprekend betekent dit niet dat alleen dáár de spotlights en de focus moet liggen - ook andere steden en het platteland hebben baat bij een sterk GL) opzoeken, waarbij de langere termijn moet prevaleren.
Ik stel voor middelbare scholen te benaderen voor leuke, duurzame initiatieven, om alle kleurrijke Nederlanders (die Nederlanders met een kleurrijk hart en dito gedachtengang)te benaderen voor diepgang en reflectie, op een luchtig, toegankelijke wijze. Luister naar de 12-16 jarigen. Zorg elk kwartaal voor een casus, waarop zij kunnen reageren en zelf invloed op kunnen uitvoeren.
Ook al heb ik vooral affiniteit met de stadsdelen in 020 of de deelgemeenten in 010, ik kan mij indenken dat de andere verstedelijkte gebieden, in sectoren verdeeld kunnen worden, waarbij verschillende mensen van de partij als het ware als een portefeuillehouder kan opereren, door dat stuk te adopteren en periodiek (op een school) een meeting te organiseren ism de jeugd. De bevindingen die dan worden opgedaan, geven dan wat mij btreft een goede 'peiling'weer. Deze kunnen dan jaarlijks gebundeld worden en besproken.
Ik pleit om die reden voor een jaarlijkse APK: hoe is het met de staat van die gedeelten van Nederland, waar sinds mensenheugenis, de grote stedelijke uitdagingen zich bevinden?
Net als de heer Van der Burgh, zou ik populisme willen voorkomen. Daar prikt ook de jeugd snel doorheen. Dat is voor de korte termijn planning en uitsluitend voor electoraal gewin.
De leerlingen van de scholen, kunnen door hun betrokkenheid met onderwerpen die voor hen én daardoor ook van belang voor de ouderen onder ons, zorgen voor een sneeuwbaleffect (het sneeuwt vandaag - en de olievlekwerking past niet in huisstijl van GL ;-)) binnen hun naast omgeving. Daarbij hoeft de partij niet met grote letters te benadrukken dat GROENLINKS de juiste koers vaart, nee gewoonweg via sluikreclame: door betrokkenheid, zorg, oplossingen aan te dragen en te genereren en je kwetsbaar op te stellen, zal er een groter en bovenal een natuurlijk draagvlak ontstaan. Dat is therapie!
Yours Truly,
The Untouchables
3:16 PM
@Dan , thanks. We agree in the big lines. BUt hey, a detail: we do offer the space to talk to anybody. IN that sense groenlinks is VERY open. What we should do is not only offer the space, but make it attractive... because as a matter of fact, we do not talk too much with our natural allies.
@ Untouchables: wow! that was a long piece. Thanks for the thinking! Again, I agree in your main lines. I wish we would have the people to implement what you describe! As it is now, we have done little steps in connecting raadsleden from groenlinks to each other... to mobilize this people (or others) in such structure as you sketch, seems impossible today... but I agree with that old motto: "be realistic, ask the impossible!" would you come along and give us a hand?
5:25 PM
Post a Comment
<< Home